Türk araştırmacıdan beyin tümörü keşfi

Yale Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde görevli Prof. Dr. Murat Günel ve ekibi, en yaygın beyin tümörü olan Non-NF2 meninjiyomların genetik haritasının, sadece beş gendeki anormalliklerle açıklanabileceğini ortaya koydu. Science dergisinde yayınlanan araştırmada mutasyonların TRAF7, KLF4, AKT1, ve SMO genlerinde gözlemlendiği belirtiliyor.

Meninjiyoma tümörleri günümüzde yalnızca ameliyatla kontrol edilebiliyor. Prof. Dr. Günel ve çalışma arkadaşları tarafından yürütüle bu araştırma, tümörlerin genomik profillerini ve beyindeki yerini keşfederek meninjiyoma tümörleri için ilk defa ameliyat dışında kişiye özel tedavi seçeneğinin mümkün olduğunu gösterdi. Araştırma, Gregory M. Kiez ve Mehmet Kutman Vakfı tarafından finanse edildi.

ABD’de yüzbinlerce hastayı etkileyen meninjiyoma tümörü, genelde iyi huylu olmasına rağmen, %10 oranında kötü huylu tümöre dönüşebiliyor. Kanserli olmayan tümörlerin dahi, beyin hücrelerini etkiledikleri ve nörolojik fonksiyonları bozdukları zaman ameliyat edilmeleri gerekiyor. Araştırmayı yürüten Prof. Dr. Murat Günel ve Yale Üniversitesi ekibi, 300 meninjiyoma tümörü üzerinde genomik analizler yaptı. Analizler sonucunda 4 yeni şüpheli gen bulan ekip, tümörün kökleri ve tedavisine dair ipuçlarını da bu genler hakkındaki bilgilerle ortaya çıkardı. Tümörlerin, beynin farklı bölgelerinde bulunan bu genlerle birlikte mutasyon geçirdiği keşfedilirken, ne kadar kötü huylu olabileceğinin de bu sayede belirleneceği ortaya kondu. Araştırmayı yürüten Nörobiyoloji ve genetik profesörü Murat Günel,

“Tümör mutasyonu hakkındaki bilgiyi, tümörün büyüdüğü yer bilgisiyle birleştirmek, klinik olarak çok anlamlı ve kişiye özel tedavinin yolunu açıyor. Bu araştırma ileride kötü huylu tümörlerin tedavisinde de kullanılabilecek bir bakış açısı geliştirdi.”

dedi.

Çalışma sonucunda yayımlanan makaleye aşağıdaki bağlantıdan ulaşabilirsiniz:

• Clark V.E., et al. “Genomic Analysis of Non-NF2 Meningiomas Reveals Mutations in TRAF7, KLF4, AKT1, and SMO“, Science, 15 Ocak 2013. doi: 10.1126/science.1233009