Enjekte edilebilen süngerlerle uzatılmış ilaç salınımı

Harvard Üniversitesi araştırıcıları geliştirdikleri yeni jel bazlı süngerlerle uzun süreli ilaç salınımını ve kök hücre aktarımını kolaylaştırıyor. İstenen şekilde üretilebilen süngerler vücuda direkt enjekte edilebiliyor. Enjeksiyon sonrası orijinal formunu geri kazanan sünger içeriğine yüklenen maddenin uzun süre ve istenen yavaşlıkta salınımını sağlıyor.

Ulusal Bilimler Akademisi’nin yayın organı Proceedings of the National Academy of Sciences’da duyurusu yapılan biyouyumlu ürün rejeneratif tıp da dâhil olmak üzere invazif tedavi gerektiren birçok yönteme kolay uygulanabilir bir alternatif olma yolunda.

Harvard Mühendislik Okulu’ndan Proje Yöneticisi David J. Mooney yeni ürettikleri bu teknolojinin vücuda yüksek uyum gösteren ve istenen maddenin vücuda aktarılmasını sağlayan üç boyutlu bir taşıyıcı yaptıklarını ifade ediyor. Taşıyıcının en önemli özelliği ise kolay bir şekilde vücuda enjekte edilebiliyor olması.

Biyolojik olarak yıkımlanan sünger insana zarar vermiyor

Genel olarak aljinattan oluşan, su yosunu temelli süngerler enjekte edilebilir jel kıvamında üretiliyor. Sünger içerisinde vücuda aktarılmak istenen maddenin bulunduğu odalar ve üzerinde geniş moleküllerin geçişine kolaylık sağlayacak büyüklükte porlar bulunuyor. Süngerimsi jel formu kryojelasyon adı verilen bir dondurma işlemiyle sağlanıyor. Aljinat solüsyonu içerisindeki su donmaya başladığında saf buz kristalleri oluşmaya başlıyor. Sonraki aşamada eritilen buz kristalleri süngerin boşluklu ve porlu yapısını kazanmasını sağlıyor.

Uzun süre uygulanması gereken ilaç etken maddelerinin yanı sıra doku rejenerasyonu amacıyla vücuda uygulanacak kök hücre transplantları da bu yöntemle daha kolay hale getirilmiş oluyor. Yine immünoterapi gören hastalarda immün sistem hücrelerinin aktarımı da bu yolla yapılabiliyor. Sünger içerisindeki maddeyi tamamen vücuda aktardıktan sonra yıkımlanıyor ve insana zarar vermiyor.

Kaynak:

• Bencherif, S.A. et al. “Injectable preformed scaffolds with shape-memory properties”, PNAS, November 12, 2012. doi: 10.1073/pnas.1211516109